Een onderdeel wat Oosterwold heel uniek maakt is de inrichting van de openbare ruimte.  Tradioneel wordt dit bij het inrichten van wijken door de gemeente gedaan, en vaak op basis van landschapsarchitecten en min meer grootschalige plannen.   In Oosterwold doet iedere initatiefnemer zelf een stukje.   Tenminste bij standaardkavel.  Daar zijn over het algemeen alleen de randen van de kavels openbaar.  De zogenaamde doorwaadbare zones (DWZ).  Het idee is dat er dan een soort netwerk van paden ontstaat waarbij je vrij kan dwalen door het gebied.  Dit zijn uiteraard smalle stroken.  Om grotere openbare gebieden mogelijk te maken zijn de de landschapskavels bedacht. Bij dit kaveltype is de grootste deel van de grond openbaar toegankelijk.  Ik was één van de laatsten die nog dit kaveltype kon kopen.  Het grootste deel van het beschikbare landsschapskavel is naar de Eemvallei gegaan.  Jammer, want zo werdt de creativiteit en diversiteit aan openbare plekken eigenlijk met het badwater weggegooid.  De Eemvallei is op tradionele wijze ingericht, waarbij een architect een landschap heeft bedacht, zonder rekening te houden met mogelijkheden van de buurkavels. 

Zoals gezegd, ik heb landschapskavel, dus de helft van mijn kavel is openbaar. Omdat ik ingeklemd lig tussen het oude Kathedralenbos en de nieuwe Eemvallei was mijn idee om deze twee natuurgebieden te verbinden met een groenstrook en hierin een pad om een brug te maken tussen het oude en het nieuwe bos.  De ambitie was groot, het zou mooi zijn als ik het voor elkaar kon krijgen om een meanderend wandelpad te initieren tussen de Pompoenweg en de Goethelaan.  De teleurstelling was uiteraard ook groot.  De initiatiefnemers langs de Goethelaan hadden liever geen pad door hun doorwaadbare zone.  De landschapsarchitect van de Eemvallei had geen benul en dus lag zijn pad heel ergens anders in de Eemvallei.  En zijn pad liep dan ook weer dood, want want de aansluitende DWZ werdt geblokkeerd door de bewoners omdat ze geen mensen over hun DWZ wilden.... Paden door hun bos zag Staatsbosbeheer ook liever niet, dus een pad helemaal naar de Pompoenweg was ook niet mogelijk.

Na aandringen van Gebiedsregie ging Staatsbosbeheer uiteindelijk toch gedeeltelijk mee met mijn intiatief.  Ik mocht een aansluitend pad maken in de Eemvallei en ik mocht een pad uitmaaien in het Kathedralenbos, aansluitend op het ruiterpad wat er al liep. 

Op een vakantie in Findhorn, Schotland zag ik een ampitheater. Dat was  gaaf en aangezien mijn waterberging nog niet gegraven was omdat de omgevingsdienst een ontgrondingsvergunning nodig had. (weer een heel ander verhaal), was mijn bos nog niet aangepland en kon ik nog het theater bouwen.   Ik heb het zo gemaakt dat de pad door het theater loopt.  Tevens heb ik een wateraansluiting bij het theater gemaakt, zodat mensen even kunnen zitten en hun hond even wat kan drinken.  

Op bovenstaande foto is met de rode lijn het pad over mijn kavel en door het voedselbos aangegeven.  

Bomen en struiken.....